donderdag 21 maart 2013

Lente ? ....... !


Een paartje Grote zaagbekken zwemt argwanend van me weg, wanneer ik stop bij een plek met uitzicht op de Blokhovense wetering. Zo nu en dan duiken ze, om onderwater hun weg te vervolgen. Maar er wordt niet alleen een goed heenkomen gezocht. Eerst komt het mannetje en daarna het vrouwtje met een vis naar boven. De zijne is flink aan de maat en het kost minuten om de prooi naar binnen te werken. Daarna verdwijnen ze om de bocht van de wetering. Een licht gekleurde Buizerd verliest zijn pas gevangen mol in minder dan geen tijd aan aan drie aanstormende soortgenoten; de wereld is hard in de koude polder. Aan de andere zijde van de weg schiet een klein vogeltje heen en weer tussen heiningdraad en ruige oever. In de kijker blijkt het een mannetje Roodborsttapuit; mooi kleur- en contrastrijke zangvogeltjes, dat we niet regelmatig in de polder zien. Een eerste lentebode?

21-03-2013; Roodborsttapuit in polder Blokhoven-West

Peter's auto stopt naast me. Hij helpt me uit de droom, want heeft deze soort nog bij een van de laatste wintervogel-tellingen van Blokhoven, hier ergens in de buurt, aangetroffen. 

Hoog boven de polder klinkt een snel "grit-o-grit-o-grit-grit" !!. Drie Grutto’s duiken naar beneden en landen op een zompig stukje land. Ze voegen zich bij de slobberende Wilde eenden en drukke Kokmeeuwen en beginnen als maniakken te vreten. Dit zijn echt van die plekken waar je de nu terugkerende Grutto’s een plezier mee doet. Ze hebben honger na een lange trektocht en het bodemleven zit hier hoog en goed bereikbaar in het natte en flink bemeste perceel. Meerdere keren zie ik een vette regenworm naar binnen gaan. Het vrouwtje is nog uitgesproken bleek, mijnheer is al mooi op kleur.

21-03-2013; polder Blokhoven-W: Grutto vrouw staat uit te buiken.
21-03-2013 polder Blokhoven-W: Grutto man met regenworm.

Bij deze temperaturen houden ze zich nog gedeisd, maar het lengende lentelicht heeft z’n voorwerk echt wel gedaan in de Grutto-hersentjes en lijven. Moet je opletten wat er gaat gebeuren wanneer straks de temperatuur weer op gaat lopen…..!

Alle teksten en foto's ©Sjerp M. Weima 2013

woensdag 20 maart 2013

Boeren en baliekluivers



Gisteren de infoavond onderzoek natuurwaarden Eiland van Schalkwijk bijgewoond. Goed dat er gehoor werd gegeven aan de herhaalde vraag vanuit de MWH (bij monde van Jan Buys) om zo’n onderzoek te doen. Dat kan de politiek alleen maar helpen om onderbouwd de gewenste knopen door te hakken

De info en mijn vragen over het specifieke onderzoek naar de effecten van paragliding op broedende (weide)vogels hebben me echter niet overtuigd dat dit wetenschappelijk gezien goed genoeg in elkaar zit om die effecten vast te kunnen stellen. Ik heb de onderzoeksvragen niet scherp geformuleerd gehoord en geen goede onderbouwing voor de methode van het meten van de verstoring. En wanneer je niet de goede vraag stelt krijg je ook geen duidelijke antwoorden. Maar misschien is dat ook niet de bedoeling.

In elk geval: Er zijn belangen in het spel, dus de zaal was goed gevuld en de discussie levendig. Het mooie is dan weer wel, dat na het formele gedeelte, het met een goed glas bier en sterke verhalen al snel weer gewoon gezellig was tussen boeren en baliekluivers. Schalkwijk heeft zich van z’n goed kant laten zien.

zondag 10 maart 2013

Gruttoweer


Voor veel buitenmensen is de eerste Grutto een teken dat de lente is begonnen. Ik heb andere ervaringen. Vorig jaar stond ik te schuilen voor een ijzige hagelbui en ontdekte onder die barre omstandigheden m’n eerste Grutto 2012 in de Steenwaard (zie: Zwart-Wit). Maandag de 4de kruiste een groepje van zeven Grutto’s laag over het Tetwijksepad naar het noordoosten. Toegegeven, er zat die dag lente in het licht, maar de wind blies nog onmiskenbaar winter. Guur weer hoeft dus bepaalt geen reden te zijn om niet op zoek te gaan naar Grutto’s aan de grond. Ik hoefde niet eens door te fietsen naar de polder of de Lek. Al bij de Oosterlaakplas, nog in de bebouwde kom van Houten, kon ik in de remmen knijpen. Weliswaar een beetje sneaky en foeragerend tussen de Wilde eenden op de slikranden, maar ze waren er wel:


De oostenwind waait akelig hard over de openheid van de Rietplas en ik ben weer eens in m'n nopjes met een wind- en waterdichte, gewatteerde buitenbroek. In de luwte van het huis aan de Beusichemseweg is het wat eenvoudiger om op korte afstand te genieten van de activiteit van de vogels voor me. Alhoewel; bondige teksten op de borden in de tuin achter me wijzen me wel erg nadrukkelijk op de onbetrouwbaarheid van onze gemeente en DURA-Vermeer. Het is een wat ongemakkelijk en weinig natuurlijk decor waarin ik me bevind. Verbaasde blikken van dik ingepakte zondagse wandelaars zijn m’n deel. De vogels hebben het gewoon druk. Ze moeten flink bunkeren om aan te sterken na de trek. Of, meer waarschijnlijk, voor het traject dat ze nog voor de boeg hebben. Determinatie is in het voorseizoen niet altijd even makkelijk, maar beide Grutto's hebben kenmerken van de IJslandse ondersoort (L. limosa islandica) en die hebben nog een oversteekje van Noordzee en een stuk Atlantische oceaan voor de boeg. Zulke IJslanders zullen wel minder moeite hebben met dit weer dan de doorsnee Nederlander. Ze zouden het best wel eens een ideaal "gruttoweertje" kunnen vinden.


Op Google+ (zie de link in de kolom naast dit blog: klik "foto's" en selecteer het album) heb ik een "openbaar" album “Weidevogels 2013” aangemaakt, dat ik in de loop van het a.s. seizoen zal proberen te vullen met opnames van weidevogels die de moeite waard zijn om te delen op het www. Kom eens kijken.

vrijdag 1 maart 2013

Seizoen gesloten



Ik ben lekker warm getrapt voordat ik vanaf het uitkijkpunt aan het Tetwijkse fietspad een blik naar de  overkant van het spoor kan werpen. En dat is maar goed ook, de doorstaande noordoostenwind maakt het bij slechts een paar graden boven nul erg koud. De Kol- en Brandganzen daar zijn extreem alert. Is het “Zugunruhe” of worden ze door de wilbeheerseenheid op de huid gezeten? Bij het minste of geringste gaan de koppen in de lucht. Een verre mollenvanger of trekker waren eerder vanmiddag genoeg om ze een paar keer in paniek op de wieken te zien gaan. Frustrerend als je halverwege een jongen telling zit of nog niet zeker bent over de code van de kleurring die je in beeld hebt. In deze groep zitten drie geringde vogels. De oudervogel met twee jongen blijken oude bekenden: Op 16 januari afgelezen, in de sneeuw bij de Heul, en op de 19de samen met Siebe weer ontdekt langs het Wickenburghse pad. Daarna hebben ze een tijdje stroomafwaarts langs de Lek bij Lexmond gezeten. Er zal ook na vandaag nog wel een “kleurring’ voorbij kunnen komen, maar het echte ganzenseizoen zit er voor mij wel zo’n beetje op.

Ik doe een laatste jongen telling. Later in het voorjaar worden de getallen onbetrouwbaar. In totaal heb ik dit seizoen 4390 Kolganzen gecheckt op leeftijd. Exact 600 jonge vogels zaten daar tussen. Dat is 13.7% van het totaal. De gecontroleerde vogels zijn 21 steekproeven uit groepen van in totaal 12956 vogels. De foto van de fiere adulte Kolgans hierboven maakte ik een paar dagen geleden eigenlijk vooral omdat ik het zo'n prachtig dier vond. Maar de opname illustreert ook goed het verschil tussen de waakse oudervogel en de drie jonge beesten die er omheen grazen. En hoe meer ik over ze leer, hoe mooier ik ze begin te vinden. Je ziet niet alleen wat je ziet, je ziet ook wat je weet (inderdaad: Koos van Zomeren).
Tegen de wind in trap ik richting Schalkwijk. Langs het water van de ijsbaan (zie: IJsclub vooruit) zit een mooi paartje Grote zaagbekken.


Langs de Oosterlaakplas in mijn grootstedelijke dorp foerageren Scholeksters. Drie daarvan blijken geringd. Er is net genoeg licht om de codes te lezen. Een van de vogels zat op 25 februari nog bij Harlingen aan de Waddenzee. Hij had begrepen dat de winter inmiddels is afgelopen en dat er een nieuw, geheel ander, seizoen aan zit te komen en ging op pad.